To prawda, że istotną rolę w życiu nastolatka mogą odgrywać jego przyjaciele i koledzy, wpływając na sposób ubierania się i wysławiania, niemniej jednak okazuje się, że w swoich opiniach na temat polityki, religii i spraw wyboru przyszłej drogi życiowej młody człowiek częściej naśladuje ojca niż grupę rówieśniczą. Kiedy ojca brak, zostaje pozostawiony sam sobie. Utożsamianie się z poglądami matki może zrodzić w nim obawy, że myśli po kobiecemu i prowadzić do zaburzeń tożsamości. Musimy równocześnie pamiętać, że dla nastolatka ojciec stanowi nie tylko wzorzec do naśladowania, ale także autorytet, przeciwko któremu należy się buntować. Bywa, że chłopiec pragnie sprawdzić, na ile jest samodzielny, odrzucając ojca, i chce zobaczyć, czy uda mu się przeżyć bez niego zarówno w sensie finansowym, jak i psychicznym. Kiedy ojca brak, nie ma szansy na tego rodzaju sprawdzenie samego siebie.
