Jak już wspomniano wcześniej, wysiłek psychologa w takich przypadkach powinien zmierzać w kierunku pomocy w znalezieniu dziecku odpowiedniego substytutu ojca wśród dorosłych mężczyzn, którzy z różnych względów wchodzą z tym dzieckiem w kontakt.
Najbardziej odpowiednim substytutem ojca bywa nauczyciel w szkole. Niestety nie zawsze tego rodzaju substytut jest osiągalny, głównie ze względu na daleko posuniętą feminizację zawodu nauczycielskiego (niemal całkowitą wśród nauczycieli młodszych klas szkoły podstawowej). Trudności w znalezieniu substytutu ojca w osobie nauczyciela można do pewnego stopnia przezwyciężyć organizacyjnie w ten sposób, że ci nieliczni nauczyciele, którzy podejmują się pracy w klasach młodszych, powinni przede wszystkim opiekować się dziećmi wychowywanymi bez udziału oj,ców. Innym, bardzo dobrym substytutem ojca może być trener czy instruktor sportowy, a nade wszystko instruktor harcerski, jako że ten ma chyba największe możliwości wszechstronnego odzialywania na rozwój osobowości dziecka. Tak więc zadaniem psychologa rodzinnego czy pedagoga szkolnego powinna być pomoc w znalezieniu właściwego substytutu ojca, a następnie śledzenie, w jaki sposób oddziałuje „zastępca” nieobecnego ojca na psychikę dziecka.
