Najwięcej stosunkowo badań empirycznych ukazuje związek pomiędzy różnymi właściwościami zachowania się ojca lub też brakiem ojca a przestępczością synów. Ciekawsze z nich zostaną obecnie omówione. Przede wszystkim bardzo wiele badań wskazuje, że brak ojca stanowi bardzo często przyczynę wykolejenia się chłopców. I tak np. ze studiów A. Little’a (1965) wynika, że ponad 80% mężczyzn odsiadujących kary więzienia w Anglii przeżywało separację z jednym lub obydwojgiem rodziców (najczęściej zaś z ojcem) w dzieciństwie. Międzykulturowe badania prowadzone przez M. K. Bacona, I. L. Childa i H. Barry’ego (1963) wśród 48 nieliteralnych społeczeństw wykazały, że kultury, w których chłopcy nie mają okazji do częstego obcowania z ojcem, charakteryzują się niezwykle dużym nasileniem zjawisk przestępczych, np. kradzieży. I. Gregory (1965) stwierdził, że chłopcy wychowywani przez samotne matki wykolejają się częściej niż tacy, którzy wychowywani są przez ojców, bez udziału matek. Warto także wspomnieć, że F. J. Kelly i D. J. Baer (1969) w swych studiach nad zjawiskami recydywy zauważyli, że wśród badanych przez nich przestępców posiadających ojców recydywa występowała u 12%, wśród mężczyzn, którzy utracili kontakt z ojcem przed szóstym rokiem życia, zjawisko recydy
wy występuje u 39%, zaś u tych mężczyzn, którzy kontakt z ojcem stracili później, recydywa występuje u 10%.
