Podobnie jak przedstawione powyżej badania obrazujące wpływ ojca na stopień agresji dziecka, liczne ¡badania ukazują również silny związek pomiędzy różnymi formami sprawowania przez ojca funkcji rodzicielskich a przestępczością. Tak jak w przypadku agresji, wpływ ojca na zachowanie przestępcze jest większy u synów niż u córek. Różnice pomiędzy oddziaływaniem na skłonności przestępcze u dzieci poszczególnych płci wypływają nie tylko z omawianego w rozdziale pierwszym faktu sformułowanego w teorii społecznego uczenia się w postaci prawa psychologicznego, mówiącego, że modele tej samej płci posiadają większą siłę tworzenia nowych form zachowania się, ale także z odmiennych form aktywności przestępczej u przedstawicieli poszczególnych płci. Jak podkreślają bowiem niektórzy autorzy (por. C. Smart 1977), większość przestępstw popełnianych przez mężczyzn wynika z agresji, podczas gdy przestępstwa popełniane przez kobiety są przeważnie przejawem nieadekwatnego przystosowania się do roli płci.
Stąd więc wszystkie badania nad modelowaniem postaw agresywnych u synów tłumaczą jednocześnie geńezę wielu postaw przestępczych. Natomiast w przypadku dziewczynek obok tego czynnika (jako że zachowanie agresywne, pomimo iż, być może, faktycznie w przypadku przestępstwa u kobiet nie jest najważniejsze, jest jednak też czynnikiem bardzo ważnym) wpływ ojca na zachowanie się przestępcze zaznacza się poprzez specyficznie ukształtowany stosunek dziewczynki do zachowania się związanego z płcią.
