Biorąc pod uwagę wspomnianą powyżej mnogość różnych poglądów psychologicznych na temat istoty myślenia twórczego, jego rodzajów i uwarunkowania (a także sposobów mierzenia), nie sposób je tutaj omówić, zbytnio by to bowiem poszerzyło ramy obecnego rozdziału, a ponadto informacje na ten temat są dostępne, w polskiej literaturze (przede wszystkim godna w tym zakresie polecenia jest książka A. Strzałeckiego 1968, a także praca J. Trzebińskiego 1976 oraz D. R. Greena 1978). Ze względu na niniejsze rozważania potrzebne jest natomiast uświadomienie sobie, że myślenie twórcze stanowi nie tylko niezwykle cenne dobrodziejstwo natury, jest ono również w poważnym stopniu wytworem otoczenia, a przede wszystkim wynikiem specyficznych zabiegów wychowawczych.
Oczywiście istotny wpływ na rozwój twórczego myślenia ma także ojciec. Wpływ ten jest jednak dosyć specyficzny. Wiele bowiem współczesnych badań psychologicznych wykazuje, że w przypadku stymulacji rozwoju myślenia twórczego u dzieci typ oddziaływania ojca nie da się tak dokładnie określić, jak w przypadku innych cech rozwoju intelektualnego. Szereg badań np. wiskazuje, że ludzie genialni oraz wybitnie uzdolnieni najczęściej wychowywani byli bez udziału ojców. Współzależności tego typu stwierdzili m.in. J. R. Hilgard, M. F. Neuman i F. Fisk (1960) badając najbardziej uzdolnionych mężczyzn w wieku 19—49 lat, mieszkających w miasteczku uniwersyteckim.
