Brak udziału ojca w wychowaniu większości geniuszów stwierdził również R. S. Albert (wg: H. B. Billera 1971a). Jego zdaniem brak ojca w wychowaniu dziecka przysposabia to dziecko do wolnego, niczym nie skrępowanego sposobu wyrażania swych myśli.
B. Biller (1971a) uważa natomiast, że brak ojca w wychowaniu ludzi wybitnie uzdolnionych wpływa na silniejszą identyfikację dziecka z matką, co może przyspieszać jego rozwój twórczy. Jako uzasadnienie swych przypuszczeń H. B. Biller przytacza badania D. M. Levy’ego, z których wynika, że chłopcy posiadający silne związki uczuciowe z matką przejawiali szczególne uzdolnienia humanistyczne, mniej natomiast wyróżniali się w zakresie przedmiotów ścisłych. Liczne badania nad osobowością uzdolnionych twórczo mężczyzn wykazują, że posiadają oni stosunkowo dużo cech umysłowych właściwych kobietom (por. A. Strzałecki 1968). Ową prawidłowość, jak to obszerniej podkreślałem w innym miejscu (K. Pospiszyl 1978), wytłumaczyć można ogólnie pozytywnym wpływem przedstawicieli płci przeciwnej na rozwój postawy twórczej. Postawa twórcza (świadcząca o najwyższym stopniu rozwoju człowieka) nie jest domeną wyłącznie męską czy kobiecą, jest ona bowiem przymiotem ludzi, którzy zachowując typowe dla własnej płci cechy psychiczne, potrafią jednocześnie zwielokrotnić sposób odczuwania przejmując niektóre cechy znamienne dla przedstawicieli płci przeciwnej.
