Ważne miejsce w próbach wyjaśnienia wpływu ojca na przystosowanie społeczne dziecka zajmują badania nad skutkami dominacji jednego z rodziców (ojca lub matki). Badania tego typu nad dziećmi w wieku przedszkolnym prowadzili E. P. Trapp i D. H. Kaus- ler (1958). Autorzy ci stwierdzili, że u dzieci w tym wieku dominacja ojca lub matki daje ten sam efekt u chłopców i u dziewczynek. Zarówno bowiem u dzieci bardzo dominacyjnych rodziców, jak i rodziców niedominacyjnych można zauważyć symptomy złego. przystosowania w zakresie kontaktów z dorosłymi. Najbardziej dojrzałe społecznie były dzieci, których rodzice przejawiali w umiarkowanym stopniu dominację. Interpretując wyniki swych badań autorzy twierdzą, że wysoko dominacyjni rodzice wywołują u małych dzieci postawy wrogości, które są następnie przenoszone na inne osoby (szczególnie na osoby dorosłe).
Rodzice zaś mało dominacyjni frustrują dzieci nie zapewniając .im odpowiedniego zasobu informacji otaczającym świecie, co też w efekcie wywołuje negatywny do nich stosunek, przenoszony później na inne osoby. Inaczej sprawa wygląda z dziećmi starszymi. Z badań L. W. Hoffmana (1961) wynika bowiem, że w przypadku dzieci w wieku szkolnym dominacja ojca lub matki inaczej działa na zachowanie się chłopców, a inaczej dziewczynek. Mianowicie, dominujące w rodzinie matki wytwarzają u chłopców postawy agresywne, nadmierną impulsywność, nieumiejętność właściwego kontaktowania się z rówieśnikami oraz szczególną wrogość wobec dziewcząt, co potem utrudnia właściwe przejęcie postaw heteroseksualnych.
