W latach sześćdziesiątych psychologowie społeczni A. Bandura, D. Ross i A. Ross stwierdzili, że 79% dzieci oglądających kreskówkę zawierającą sceny przemocy, naśladowało część tych zachowań w czasie późniejszej zabawy. Wyniki ich badań potwierdza przypadek pewnego pięciolatka, który podpalił dom, powodując przy tym śmierć swojego braciszka, ponieważ oglądał prezentowany MTV film animowany Beavis and Butthead, w którym jeden z bohaterów często bawi się zapałkami.
Specjalista od uczenia się ról społecznych R. M. Liebert już dawno temu pisał, że dzieci zapamiętują zawarte w różnych historiach akty agresji bardziej niż informację o tym, czy występujący w nich czarny charakter został ukarany za swoje czyny czy nie. Opublikowany w 1993 roku raport Komitetu Badań nad Przemocą American Psychological Association stwierdza, że oglądanie scen przemocy wzmaga przemoc odbiorców i prowadzi do stępienia wrażliwości na akty przemocy.
