Nie ma jednak ustalonych w ten sposób względnie jednoznacznych związków pomiędzy określonym typem zachowania się ojca a stopniem rozwoju potrzeby osiągnięć u dziecka. Badając wpływ ojca na rozwój potrzeby osiągnięć u synów D. McClelland i jego współpracownicy (1953) stwierdzili pewne różnice w wynikach uzyskanych w badaniach prowadzonych wśród studentów college’u i chłopców uczęszczających do szkół średnich. A mianowicie, studenci mający wysoko rozwiniętą potrzebę osiągnięć swych ojców uważali za odtrącających, podczas gdy synowie ojców łagodnych i opiekuńczych wykazywali mało wykształconą potrzebę osiągnięć. Ponadto studenci, którzy swych ojców uważali za zaradnych, energicznych i osiągających w życiu sukcesy, sami przejawiali w małym stopniu potrzebę osiągnięć. Zupełnie inaczej wyniki badań wyglądały w przypadku chłopców ze szkół średnich, u których wysoka potrzeba osiągnięć zdradzała wyraźne powinowactwo z łagodnością i opiekuńczością ojca, a ponadto z oceną ojca jako człowieka osiągającego sukcesy. Tę ewidentną odmienność -wyników badań u studentów i uczniów szkół średnich autorzy tłumaczą dwoma argumentami. Chłopcy ze szkół średnich reprezentują szerszą mozaikę środowisk społecznych w porównaniu ze studentami, którzy w większości wywodzą się z klas średnich. Szczególnie zaś w klasach niższych społeczeństwa amerykańskiego inna jest skala oceny „sukcesu i łagodności”. Stąd też to, co studenci uważają za szorstkość w postępowaniu ojca, chłopcy wywodzący się z niższych warstw społecznych (gdzie ojcowie bywają z reguły surowsi) mogą uważać za łagodność itp.
