Jak się okazało, zarówno chłopcy, którzy utracili kontakt z ojcem przed czwartym rokiem życia, jak i ci, którzy kontakt ten utracili po szóstym roku życia, byli mniej samodzielni i bardziej ulegli w stosunkach z rówieśnikami niż chłopcy utrzymujący niczym nie zakłócony kontakt z ojcem. Chłopcy z grupy pierwszej (nie kontaktujący się z ojcem przed ukończeniem czwartego roku życia) byli ponadto ogólnie mniej aktywni, przejawiali mniej chęci do angażowania się w różnego rodzaju gry sportowe oraz inne zabawy o charakterze współzawodnictwa. Wspomniana powyżej nieumiejętność właściwego społecznego przystosowania się dzieci nie posiadających możliwości regularnego kontaktowania się z ojcem wpływa negatywnie na ich ocenę przez pozostałe dzieci i tym samym na niską pozycję w grupach rówieśniczych. Prawidłowość tę potwierdziło kilka badań empirycznych. Dla przykładu wymienić można badania przeprowadzone przez B. A. B. Millera (wg: D. B. Lynna 1974), który stwierdził, że chłopcy nie posiadający ojców zajmują z reguły najniższe pozycje społeczne w grupach rówieśniczych. Badania te prowadzone były wśród czarnych chłopców w wieku szkolnym (szkoły podstawowej).
Przed czwartym rokiem życia
Previous Post
Dorośli dobrze przystosowani
Next Post