Z badań przeprowadzonych przez P. H. Boergera (wg: N. Radin 1976) wynika, że nie tylko to, jak często ojciec opiekuje się dzieckiem, wpływa na rozwój potrzeby osiągnięć u tego dziecka, liczy się bowiem przede wszystkim rodzaj tej opieki. Jak się okazało, ojcowie, którzy więcej czasu poświęcali opiece nad synami pozbawiając ich przy tym samodzielności, nie rozwijali we właściwy sposób u chłopców (uczniów klasy piątej i szóstej) potrzeby osiągnięć. Natomiast ojcowie ogólnie tylko wyznaczający zadania chłopcom, bez drobiazgowego rozliczania z ich wykonania, wpływają na podwyższenie poziomu potrzeby osiągnięć u synów. Dosyć szeroko badaną kwestią jest wpływ pozycji ojca w rodzinie na rozwój potrzeby osiągnięć u dziecka. Na ten temat w literaturze psychologicznej ogłoszono dosyć rozbieżne informacje. I tak np. C. E. Bowerman i G. H. Elder (1964) stwierdzili, że badani przez nich chłopcy w wieku
18 lat (pochodzący ze średnich klas społecznych), odznaczający się wysoko rozwiniętą potrzebą osiągnięć, mieli ojców, którzy byli silnymi jednostkami i zajmowali dominujące pozycje w rodzinie. Podobne dane opublikował K. Marjoribanks (1972), który przeprowadził rozległe badania nad genezą potrzeby osiągnięć u chłopców iw Anglii. Na podstawie tych badań stwierdził, że potrzeba osiągnięć dodatnio koreluje z dominującą pozycją ojca w rodzinie. To znaczy, że wysoka pozycja ojca w rodzinie- łączy się ze znacznym rozwojem potrzeby osiągnięć u dziecka.
