Okazało się, że chłopcy posiadający dobre i bardzo dobre średnie wyników w studiach określali swych ojców jako bardziej przyjacielskich, mniej skłonnych do kontroli i ogólnie akceptujących, podczas gdy studenci mający trudności w nauce uważali ojców za bardziej surowych i wtrącających się we wszystkie sprawy swych dzieci. Podobne współzależności ustalili autorzy również przy ocenie matek przez studentów legitymujących się dobrymi i słabymi wynikami w nauce. Otóż studenci posiadający dobre oceny określali swe matki jako bardziej akceptujące i mniej kontrolujące niż studenci mający trudności w nauce szkolnej. Można więc ogólnie stwierdzić, że nadmierna surowość ojców, połączona ze skłonnością do przesadnego kontrolowania dzieci, wpływa na obniżenie poziomu osiągnięć szkolnych. Jest to prawdopodobnie wynikiem rozwinięcia u dziecka w nadmiernym stopniu postawy lękowej, która jak wiadomo z licznych badań klinicznych wywiera negatywny wpływ na poziom osiągnięć umysłowych. Podobny pogląd przedstawił w naszej literaturze psychologicznej S. Gerstman (1956), opierając się na wynikach czynionych przez siebie obserwacji dzieci w wieku szkolnym, wychowywanych przez nadmiernie surowych ojców. Koniecznie także należy podkreślić, że w rozwoju intelektualnym dziecka (określanym głównie na podstawie jego postępów szkolnych) bardzo ważną rolę odgrywa nie tylko stosunek ojca do danego dziecka, ale także jego nastawienie do innych członków rodziny, a przede wszystkim do matki.
