Wspomniani już I. Bieber (1962), R. B. Evans (1969) i E. Benś (1965) stwierdzili ponadto, .że w rodzinach, z których wywodzili się homoseksualiści, zaznacza się tendencja do dominowania matki, przy jednoczesnym wycofywaniu się ojca. Matki w tych rodzinach czują się nie kochane przez swych mężów i okazują im na zasadzie rewanżu lekceważenie. Bardzo rozległe studia nad stosunkami wrodzinach studentów-homoseksualistów prowadzili N. L. Thompson, D. M. Schwartz, B. R. McCandless i D. A. Ed- wards (1973). Stwierdzili oni, tak jak niektórzy z autorów cytowanych uprzednio, że homoseksualistów cechuje, w porównaniu z heteroseksualistami, większa niechęć i dystans w stosunku do ojców (którzy chłopców tych w okresie dziecięcym nie akceptowali), przy jednoczesnym silniejszym związku badanych mężczyzn z matkami. Ponadto homoseksualiści w porównaniu z mężczyznami obierającymi prawidłową orientację seksualną są, jak twierdzą autorzy, bardziej nieśmiali, co dodatkowo ma im utrudniać nawiązanie kontaktu z dziewczętami.
Wprawdzie w literaturze psychologicznej mniej opublikowano informacji na temat badań nad homoseksualizmem u kobiet niż nad omawianym powyżej homoseksualizmem u mężczyzn, niemniej jednak wszystkie te (jak do tej pory nieliczne) badania wskazują również, że zły, nacechowany wrogością do córki stosunek oica bywa także przyczyną przejęcia przez nią lesbijiskich skłonności.
Jak zauważył np. E. Benś (1965) na podstawie testu projekcyjnego do badań stosunków w rodzinie An- thony-Benś, można wyraźnie stwierdzić, że: „Lesbijki przejawiały w daleko większym stopniu złość i lęk wobec swych ojców niż kobiety zamężne, ponadto częściej uważały one swych ojców za słabych i niekompetentnych”.
