Ojcowie chłopców myślących analitycznie czas spędzony wspólnie z dzieckiem przeznaczają na bardziej aktywne zajęcia, narzucające konieczność ściślejszego kontaktowania się, jak np.: wycieczki, sporty, wspólne podróże. Ponadto analitycznie myślący chłopcy byli częściej karani przez ojców niż przez matki. Kary wymierzane chłopcom analitycznie myślącym polegały głównie na pozbawianiu przywilejów, izolacji i „apelowaniu do rozumu”, podczas gdy chłopcy myślący globalnie zarówno przez ojców, jak i przez matki karani byli chłostą. Prawidłowości tego typu nie udało się stwierdzić w odniesieniu do dziewcząt. Według wyników badań przeprowadzonych przez T. V. Busse’a (1969), zachowanie się ojca wobec dziecka oraz różne cechy osobowości ojca mają wpływ na giętkość, elastyczność (flexibility) myślenia dziecka. Autor badał chłopców murzyńskich z piątej klasy szkoły podstawowej. Giętkość myślenia u dziecka określał na podstawie szeregu specjalnie w tym celu opracowanych technik diagnostycznych, wśród których znajdował się stosowany w omawianych poprzednio badaniach Test Wkładanych Figur. Zachowanie ojca określane było na podstawie obserwacji sposobu udzielania synowi informacji odnośnie do wykonywania różnych zadań oraz na podstawie wypełnianego przez ojca kwestionariusza.
Na giętkość myślenia synów wpływ okazują się mieć następujące cechy zachowania się ojca w sytuacji eksperymentalnej: 1) ilość słów używanych w czasie wyjaśnień oraz 2) różnorodność przykładów, którymi ojciec usiłował wytłumaczyć synowi dane zadanie.
