Spośród wielu aspektów wpływu ojca na rozwój intelektualny dziecka najszerzej chyba opisany jest we współczesnej literaturze psychologicznej związek między różnymi cechami postępowania ojca wobec dziecka a wynikami w nauce szkolnej tegoż dziecka. Najogólniej biorąc, w badaniach nad wpływem ojca na postępy szkolne dziecka da się wyróżnić kilka zasadniczych aspektów, do których przede wszystkim zaliczyć można następujące: 1) częstotliwość kontaktów ojca z dzieckiem, 2) rodzaj tych kontaktów i 3) specyficzne cechy ojca, jak np. jego stopień samooceny, poziom wykształcenia itp. Jeśli chodzi o pierwszy aspekt, czyli o częstotliwość kontaktów ojca z dzieckiem, to z wielu badań wynika, że częste kontakty ojca z dzieckiem pozytywnie wpływają na poziom jego osiągnięć w szkole i rozwój intelektualny. Już bowiem u 5—6-miesięcz- nych dzieci murzyńskich F. A. Pedersen, J. Ruben- stein i L. J. Yarrow (wg: N. Radin 1976) stwierdzili, że ilość interakcji pomiędzy ojcem a dzieckiem pozytywnie koreluje z rozwojem intelektualnym dziecka, określanym na podstawie testów psychologicznych, za pomocą których dokonuje się pomiaru rozwoju intelektualnego i motorycznego małego dziecka (a dokładnie, na podstawie niektórych wskaźników Bayley Tests of Infant Development).
