Z dotychczas omawianych poglądów i badań empirycznych wynika, że specyficzne cechy roli ojca w wychowaniu polegają na dostarczeniu dziecku odpowiedniej sumy bodźców aktywizujących jego rozwój w kierunku właściwego przystosowania się do życia w szerszym niż rodzina społeczeństwie. W tych to „instrumentalnych” właściwościach najistotniejszą bodaj rolę odgrywa rozwój intelektualny, jako że myślenie w przypadku człowieka bywa najważniejszym „instrumentem” w działaniu, a w każdym razie w działaniu celowościowym. Obecny rozdział poświęcony zostanie analizie badań empirycznych, ukazujących różne aspekty wpływu ojca na rozwój -intelektualny dziecka. Ponieważ zaś w poglądach na ten temat zaznaczają się niejako dwa nurty, tj. nurt, w którym upatruje się powiązania pomiędzy rozwojem intelektualnym dziecka a ojcem jako wynik czynników genetycznych, oraz nurt, gdzie rozpatruje się te związki w kategoriach dziedziczenia społecznego, główny nacisk zostanie obecnie położony na analizę tej drugiej grupy powiązań.
