Porównanie osiągnięć szkolnych chłopców z obu grup jednoznacznie wykazuje, że chłopcy t. grupy pierwszej (którym ojcowie poświęcają więcej niż dwie godziny dziennie) mają o wiele lepsze oceny w szkole niż chłopcy z grupy drugiej (którym ojcowie poświęcają mniej niż sześć godzin tygodniowo). Kwestia druga, czyli wpływ różnych okresów życia dziecka, w których straciło ono stały kontakt z ojcem, na postępy szkolne dziecka, zbadana została w podobny sposób, a mianowicie autorzy wyodrębnili wśród badanych przez siebie chłopców dwie grupy: pierwszą, w której badani kontakt z ojcem utracili przed piątym rokiem życia, oraz drugą, składającą się z chłopców, którzy kontakt z ojcem utracili po piątym roku życia. Z porównania obu tych grup wynika, że postępy szkolne chłopców wcześniej tracących kontakt z ojcem (tj. z grupy pierwszej) były daleko niższe niż chłopców, którzy kontakt ten utracili później. R. W. Blanchard i H. B. Biller (1971) określili ponadto (oceniając wyniki w szkole) postępy w nauce szkolnej dzieci ze wszystkich czterech badanych grup. Najlepsze wyniki mieli chłopcy posiadający ojców opiekuńczych (poświęcających im więcej niż dwie godziny dziennie), chłopcy, którzy utracili kontakt z ojcem po piątym roku życia, oraz chłopcy posiadający ojców, lecz mało opiekuńczych, wyniki w nauce mieli podobne (ogólnie plasowały się one nieco poniżej średniej). Najgorsze wyniki miała zaś grupa chłopców, którzy utracili kontakt z ojcem przed piątym rokiem życia.
