Chłopcy tzw. normalni podobni byli bardziej od chłopców cierpiących na zaburzenia emocjonalne nie tylko do swych ojców, ale także do matek. Brak identyfikacji z ojcem wpływa na podwyższenie poziomu lęku nie tylko u chłopców, podobny efekt występuje również u dziewcząt. Jak bowiem stwierdził np. L. M. Lazowick (1955), brak identyfikacji z ojcem (wynikający ze złego pełnienia przezeń roli rodzicielskiej) połączony bywa z reguły u córek ze znacznym nasileniem poziomu lęku. Prawidłowość tę potwierdziło kilku innych autorów (por. B. Biller 1971a). Słaby związek emocjonalny z ojcem, przy jednoczesnym zbytnim przywiązaniu do matki, został,uznany przez zespół badawczy w składzie: I. Berg, K. Ni- chols i C. Pritchard (1969) za główną przyczynę lęku przed szkołą (tzw. fobii szkolnej). Z badań prowadzonych przez wymieniony powyżej zespół nad dziećmi w młodszym wieku szkolnym, zdradzającymi silne objawy fobii szkolnej, wynika, że dzieci te boją się nie tyle samej szkoły, co boją się opuszczać dom. Stosując metody kliniczne, autorzy ci zaobserwowali, że dzieci te są zazdrosne o matkę do tego stopnia, że nie chcą jej „spuszczać z oczu”, starają się zapobiegać, o ile to możliwe, wszelkim kontaktom, w jakie matka wchodzi bez ich udziału.
