Należy jednak podkreślić, że we współczesnej literaturze psychologicznej problem wpływu rodziców na rozwój intelektualny dziecka nie jest rozpatrywany bynajmniej w atmosferze zagorzałości, jaka cechowała dawny spór pod hasłem „natura czy kultura”, tzn. spór, czy czynniki biologiczne (natura), czy też społeczne (kultura, wychowanie) wpływają na to, jaki jest człowiek.Obecnie wielu autorów problem wpływu czynników dziedzicznych na rozwój intelektualny dziecka stawia zupełnie inaczej, a mianowicie podkreśla udział
tego typu czynników w ukształtowaniu określonego zakresu doświadczeń społecznych. Nie podaje się natomiast konkretnego zestawu właściwości intelektualnych, mogących być wynikiem dziedziczenia. Takie zresztą skonkretyzowanie sprawy w przypadku złożoności rozwoju intelektualnego człowieka nie byłoby możliwe (por. N. Bayley 1968, M. P. Honzik 1963, E. E. Maccoby i C. N. Jacklin 1974 czy E. Zigler i I. L. Child 1969). Istnieją wprawdzie pewne przypuszczenia, że zdolności orientacji wzrokowo-przestrzennej są dziedziczone jako cecha związana z płcią. Świadczą o tym badania R. E. Stafforda (1961), który stwierdził, że wyniki w teście orientacji wzrokowo-przestrzennej wykazują dodatnie korelacje pomiędzy matkami i synami oraz ojcami i córkami, nieco mniejsze korelacje występują pomiędzy matkami i córkami, nie ma ich natomiast w ogóle pomiędzy ojcami i synami.
