Sprawa wpływu przynależności ojca do określonej warstwy społecznej na ukształtowanie u syna potrzeby osiągnięć jeszcze bardziej widoczna jest w fakcie, że o wiele więcej prac z kategorii „białych kołnierzyków” kwalifikuje się jako przedsiębiorcze niż prac charakterystycznych dla „niebieskich kołnierzyków”. Na przykład spośród wszystkich form pracy ojców badanych przez J. H. Turnera w grupie pierwszej („białych kołnierzyków”) prac przedsiębiorczych była połowa, podczas gdy w grupie „niebieskich kołnierzyków” prac takich było tylko 17%. Wiele badań psychologicznych wykazuje, że sama nawet identyfikacja z ojcem dodatkowo koreluje z wysokim rozwojem potrzeby osiągnięć u dzieci, szczególnie u synów. Badania te nie mówią bowiem o tym, czy ojcowie posiadali wysoko rozwiniętą motywację do dokonywania osiągnięć. Być jednak może, że w większości rodzin amerykańskich reprezentujących środowiska klas średnich (bo z nich głównie czerpano dane) przyjąć można za „statystyczny model”, że ojcowie mają bardziej od matek rozwiniętą potrzebę osiągnięć. Z badań M. C. Shawa i D. L. White’a (1965), prowadzonych nad młodzieżą szkół średnich, wynika nie tylko to, że chłopcy o bardzo rozwiniętej potrzebie osiągnięć byli podobni do ojców, podczas gdy chłopcy posiadający słabo rozwiniętą potrzebę osiągnięć nie (podobieństwo do rodziców oceniane było na podstawie skal samooceny), ale także to, że chłopcy upodabniający się do ojców są bardziej inteligentni (posiadają wyższy od przeciętnego iloraz inteligencji).
