Naprawianie samochodów, naprawianie budzików, naprawianie komputerów wszystkie te czynności wymagają umiejętności, których doskonalenie może być wspaniałą zabawą. Ciekawość to wrodzona cecha człowieka, niemniej jednak trzeba ją w dziecku pielęgnować. Przypomnij sobie, co pisałam o oddzielaniu się dziecka od rodziców w czasie powtarzających się na przemian odejść i powrotów, i pozwól synowi powracać do ciebie, ilekroć ogarnie go strach. Jeśli boisz się tego, że odchodząc, może nigdy nie wrócić, lub tego, że po powrocie może nigdy nie spróbować opuścić cię ponownie, możesz podświadomie przekazać ten lęk dziecku, co doprowadzi do samospełniającego się proroctwa (tak, jak to było w przypadku Rona i jego matki). Zarówno Olga Silverstein z Ackerman Family Institute, jak i John Bowlby, psycholog i psychiatra, uważają, że najważniejszą rolę do spełnienia ma tutaj matka. Musi ona dać synowi do zrozumienia, że gotowa jest wspierać jego dążenie do autonomii, ale że będzie czekać na niego, ilekroć będzie jej potrzebował. Rozbudzaj w nim instynkt opiekuńczy. Nie znaczy to, że trzeba mu zabrać piłkę czy stację kosmiczną, ale kiedy jest małym dzieckiem, warto dorzucić do jego zabawek pluszowego misia, a kiedy jest starszy, postarać się, by zaopiekował się czasami małym dzieckiem. Badania pokazują, że najważniejszą rolę ma tu do odegrania ojciec. Musi uświadomić dziecku, że prawdziwi mężczyźni nie tylko nie mają sobie równych w sporcie, ale i potrafią przytulić syna.
