Może uda się rozwiązać ten problem, jeśli opieka będzie sprawowana w taki sposób, by ojciec nie zdominował całkiem dziecka. Pozwól sobie na to, by być dla twego dziecka po prostu drugim człowiekiem. Nie skąp rad i uwag, ale opieraj się pokusie, by zmuszać je do podążania twoją drogą. Im bardziej dorastające dzieci opierają się twojej nad nimi kontroli, tym bardziej prawdopodobne jest, że albo w nadmierny sposób próbujesz sterować ich życiem, albo wpływasz nadmiernie na ich decyzje. Często do tego samego celu można dojść różnymi drogami. Nie sądź zatem, że ich decyzje powinny być takie same jak te, które podjąłbyś ty, będąc na ich miejscu. Spróbuj wysłuchać własnego dziecka jak drugiej osoby, którą kochasz, a nie jak kogoś, kto stanowi przedłużenie ciebie samego. A przede wszystkim co najwyżej pomyśl, ale przenigdy nie mów głośno, chyba że cię poproszą, że „kiedy ja byłem w twoim wieku…”
