Do najbardziej przekonujących uzasadnień mówiących o ważnej i trudnej do zastąpienia roli, jaką ma do spełnienia ojciec w zakresie wychowania dzieci, należą wyniki badań empirycznych nad wpływem ojca na proces właściwego społecznego przystosowania się dziecka, a przede wszystkim wyniki badań nad wpływem zupełnego lub częściowego braku opieki ojcowskiej na różnego rodzaju zaburzenia w zachowaniu się dziecka. Niektóre z tych badań omówione zostaną w obecnym rozdziale. Prezentowany materiał podzielony został na trzy grupy problemowe, tzn.: efekty niedostatków opieki ojcowskiej w zakresie: 1) ogólnych cech’ niedostosowania społecznego, 2) postaw lękowych oraz 3) agresji i przestępczych form zachowania się. O tym, jak istotny jest wpływ ojca na właściwe społeczne przystosowanie się dziecka, świadczą wyniki badań porównawczych przeprowadzonych wśród dzieci wychowywanych bez udziału ojców i dzieci wychowywanych w rodzinach pełnych. Najbardziej godne zreferowania są badania prowadzone w Norwegii wśród rodzin marynarzy i rybaków przez D. B. Lynna i W. L. Sawreya (1959). Ojcowie w tych rodzinach przebywali poza domem najmniej dziewięć miesięcy w roku. W niektórych zaś przypadkach nieobecność ich trwała aż dwa lata!
